Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit

Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit (en galego, A obra de arte na era da súa reprodutibilidade técnica) foi un ensaio publicado por primeira vez en 1936 e máis tarde reeditado en 1955, do crítico cultural, filósofo e sociólogo Walter Benjamin, quen influíu nas áreas de Estudos Culturais, influencia dos medios, teoría da arquitectura^[1] e historia da arte. O ensaio produciuse nun esforzo por describir unha teoría materialista da arte, que sería "útil para formular as demandas revolucionarias na política artística". Argumentou que, en ausencia de calquera valor ritual tradicional, a arte na época da reprodución mecánica basearíase inherentemente na práctica da política.^[2] Para iso, o autor reflexionou sobre como a reprodutibilidade técnica provocou unha deterioración da "aura", que estaría ligada ao aquí e agora da obra de arte; a partir da chegada de tal reprodutibilidade técnica, o obxecto artístico acaba perdendo a súa "singularidade", "singularidade" e "autenticidade", e o seu valor de culto vese drasticamente alterado grazas á tecnoloxía industrial imperante. Neste escenario, ábrense as portas ao valor da exposición, onde o fundamental é distribuír copias e gañar cartos coa distribución da arte.^[3]

1. ↑ Elliot (2011)
2. ↑ Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo IV.
3. ↑ Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo V.